Biografie Janneke Weelink
In het leven hopen we altijd maar op het beste. Toch kan het zo zijn dat de moeilijke momenten in ons leven later heel bepalend bleken te zijn. In mijn blog ‘Alles op zn tijd’ schrijf ik hierover. Hieronder deel ik mijn eigen levensverhaal en wat deze voor mij heeft betekend tot zover ...
Ik kom van origine uit een gezin waar materieel weinig was maar waar veel waarde werd gehaald uit de rijkdom van religie. Mijn beide ouders zijn voor mij een indrukwekkend voorbeeld geweest voor het vertrouwen hebben in het Grotere Geheel, ook als het leven niet makkelijk is.
Via de lijn van mijn moeder kreeg ik de liefde mee voor het zorgdragen voor ouderen. Ik herinner mij mijn bezoeken aan mijn opa in het verpleeghuis, ik was toen acht. Het verbaasde mij dat ik een heel ontspannen natuurlijke manier van samenzijn had met mijn opa en zijn buurmannen en -vrouwen. Langzamerhand ben ik gaan zien dat de fase van de oudere een fase is waar ik mij heel gemakkelijk toe verhoud. Ik houd ervan als de ‘poehaa’ van het ego enigszins tot bedaren is gebracht. Als het licht van de ziel de ruimte krijgt door de uiterlijke vorm heen te schijnen. Voor mij gebeurt dit heel voelbaar op het moment dat er sprake is van dementie. Gaandeweg ben ik deze rijkdom ook gaan zien in de hele laatste fase van het leven. Nog altijd is er een voorliefde bij mij in het werken met mensen met dementie.
In eerste instantie ben ik opgeleid tot verpleegkundige en gezondheidswetenschapper. In de ouderenzorg heb ik zowel ‘aan het bed’ als op management/ directieniveau gewerkt. Later ben ik mij meer gaan ontwikkelen richting de psychologie, theologie en het menselijk lichaam. Zie hiervoor mijn aanpak
Persoonlijk begonnen mijn twintiger jaren veelbelovend maar eindigden ze in een crash. Verlies van onze eerste zoon, het stuklopen van het huwelijk met mijn lieve toenmalige man en een flinke financiële crisis. Het maakte dat oude antwoorden geen perspectief meer boden. Ik voelde mij met hoe ik was niet meer welkom bij de God van mijn jeugdjaren. En ook, God was voor mij geen antwoord meer. In dit zoeken heb ik een diepe eenzaamheid ervaren.
Ik ben een weg gegaan waarin ik vastgezette patronen en gedachten meer ben gaan loslaten. Neti Neti: niet dit niet dat. Dat is werk dat nooit ophoudt. En juist in deze ruimte aanschouw ik soms een glimp van het mysterie dat door alles heen komt.
Ik ben een licht en humoristisch mens. De basis van waaruit ik werk is de liefde, mijn grootste verlangen is wijsheid. Ik houd van een aardse aanpak. Daarmee bedoel ik dat ik liever kom tot een inzicht dat iets is zoals het is, ook als het niet fraai is. Ik ben wars van hoogdravende spiritualiteit die aan de aardse pijn voorbij gaat.
Ik woon samen met Tijn en onze 3 zoons in Utrecht. Je kunt mij altijd wakker maken voor een weekend kamperen (met camper, grote tent of mini tent), een (grote) ronde hardlopen en een goed gesprek bij een Belgisch biertje.
Ik geniet van buiten de gebaande wegen te gaan. In mijn leven is het niet snel te gek. Deze open houding is ook kenmerkend voor mij in mijn werk.
